25 juli 2014 – Afgelopen weekend was ik uitgenodigd voor een bruiloft op de Veluwe. Omdat de Veluwe voor mij niet lekker in de buurt ligt ging ik, twee dagen voor de bruiloft en enigszins aan de late kant, op zoek naar een hotel in de buurt. Voor dit type zoekgedrag zijn de OTA’s (online travel agencies zoals bookings, expedia, etc.) echt een zegen voor de hotelmarkt. Ik zoek op de plaats van bestemming en krijg netjes een overzicht van hotels en kamerprijzen in de regio. Ik kies een hotel waar ik zonder gebruik van de OTA het bestaan nooit van was komen te weten. Omdat ik weet dat de OTA voor elke boeking een commissie rekent van minstens 12% en ik die ongeveer € 12,= meer gun aan de hotelier, neem ik direct contact op met het hotel door te bellen.

De telefoon gaat maar liefst zeven keer over. Een man met een vriendelijke stem neemt uiteindelijk de telefoon op en ik vraag of ik een kamer kan reserveren voor overmorgen. De man antwoord met de tekst: dat kan ongetwijfeld, maar u spreekt nu met het restaurant. Als u morgen tussen 9 en 5 terug zou willen bellen of anders kunt u via internet de reservering maken. Nadat ik weer ben opgestaan omdat ik van mijn stoel was gevallen van verbazing neem ik voor mijzelf de opties door. Het zijn er volgens mij maar twee:

1. Ik bel een ander hotel. De reservering is al voor overmorgen en ik wil er zeker van zijn dat ik een hotelkamer geboekt heb. Ik ga dus niet wachten tot morgen. De volledige omzet van het hotel spoelt bij deze optie door het putje.

2. Ik boek via internet een kamer. Als ik de hotelnaam google is de bovenste hit van Booking.com. De € 12,= die ik de hotelier zo had gegund gaat dan naar de OTA, 12% extra omzet voor het hotel is bij deze optie door het putje.

De beste man aan de telefoon besefte het waarschijnlijk niet, maar dat ik morgen zelf tussen 9 en 5 terug bel is natuurlijk helemaal geen optie. Ik vind het sowieso vreemd dat een bedrijf dat zijn geld verdient met gastvrijheid, mij vraagt zelf terug te bellen. Ik heb contact opgenomen met het hotel om te vragen of ik mijn geld er mag komen brengen en het antwoord is: nee, probeer het morgen nog maar een keer. Daar komt nog bij dat de hoteliers klagen over de steeds groter groeiende macht van de OTA’s. Typisch gevalletje van huilen met de wolven in het bos. Natuurlijk heel toepasselijk op de Veluwe, dat dan weer wel.

Blog Niek Timmermans, adviseur bij Van Spronsen & Partners horeca-advies

LinkedIn